พาวล์เริ่มต้นคุมทีมฟุตบอลครั้งแรกในปี 1951 เมื่อตัดสินใจรับตำแหน่งผู้เล่นผู้จัดการทีมพอร์ท เวล หลังจากที่ลงสนามให้ทีมไป6นัด หลังจากนั้นเขาย้ายไปแบร์รี่ ทาวน์ ก่อนจะได้เป็นผู้จัดการคนใหม่ของแบร็ดฟอร์ด ซิตี้ทีมในดิวิชั่น3 ในเวลาต่อมาเมื่อรับตำแหน่งผู้เล่น-ผู้จัดการทีมอีกครั้งในฤดูกาล 1952-1953

ฤดูกาลแรกของเขากับทีมไม่ค่อยสวยงามนักเมื่อจบฤดูกาลด้วยอันดับที่16 ในดิวิชั่น3(เหนือ) และฤดูกาลต่อมาจบด้วยอันดับที่5 และอยู่ห่างจากพื้นที่เลื่อนชั้น16แต้ม โดยฤดูกาลดังกล่าวในเกมส์พบเวิร์คคิงตัน เขาได้ยิงจุดโทษครั้งแรกในชีวิตแต่เขายิงพลาด

ฤดูกาล 1954-1955 เขาถูกหามออกจากสนามจากอาการเอ็นหัวเข่าฉีกในเกมส์พบเร็กซ์แฮม ซึ่งอาการบาดเจ็บนั้นทำให้เขาต้องแขวนสตั๊ดอย่างเลี่ยงไม่ได้ และเขาแยกทางจากแบร็ดฟอร์ด ในเดือนกุมภาพันธ์ 1955 หลังพาทีมแพ้ถึง7 นัดและชนะเพียง2นัดจาก19เกมส์โดยที่เขาไม่ได้ลงสนามให้ทีมจากอาการบาดเจ็บ

อิวอร์ พาวล์ กลายเป็นหนึ่งในสตาฟฟ์โค้ชของลีดส์ ยูไนเต็ด และยังเคยร่วมงานโค้ชกับทีมพีเอโอเค ซาโลนิก้าในกรีซมาแล้ว ก่อนเขาจะกลับมาคุมทีมอีกครั้งเมื่อรับงานคุมทีมคาร์ไลส์ ยูไนเต็ดในเดือน พฤษภาคม ปี 1960 และเขาพาสโมสรเลื่อนชั้นเป็นครั้งแรก เมื่อจบฤดูกาล1961-1962ด้วยอันดับที่4 ในดิวิชั่น4(เดิม) ต่อมาเขาต้องแยกทางจากสโมสรเมื่อทีมต้องดิ้นรนอย่างหนักในลีกและตกรอบเอฟเอคัพด้วยการแพ้ทีมจากนอกลีกอย่างกราฟเซนด์ แอนด์ นอร์ทฟลีต ต่อมาเขารับงานคุมทีมบาธ ซิตี้ ในปี 1964 และปัจจุบันเขาเป็นผู้ช่วยสตาฟฟ์โค้ชที่สโมสร ทีมบาธ เอฟซี (ทีมฟุตบอลมหาวิทยาลัยบาธ) ซึ่งเขาทำหน้าที่นี้มากว่า30ปีและควบตำแหน่งประธานสโมสรอีกด้วย

ในปี2004 เขาได้รับเลือเข้าสู่หอเกียรติยศของนักกีฬาชาวเวลส์ และในปี 2006 ในบทบาทผู้ช่วยโค้ชของสโมสรทีมบาธ เอฟซี ที่มหาวิทยาลัยบาธ เขาฉลองวันเกิดอายุครบ90ปีและได้รับการบันทึกในกินเนสส์บุ๊กว่าเป็นผู้ที่มีอายุมากที่สุดที่ทำงานเป็นโค้ชฟุตบอล

ปี 2008 อิวอร์ พาวล์ ในวัย91ปีได้รับเครื่องราชอิสริยาภรณ์ชั้น MBE.(Member of the Order of the British Empire)